Niedoceniający na cześć medalionów
"- Nie bałam się. Wiedziałam, że umrę, więc się nie bałam. O sobie może powiedzieć to, że zawsze się modliła, gdy ją bili. Modliła się, żeby nie czuć nienawiści. Nic więcej." - fr
My - szczęśliwcy
A tak bardzo
Niedoceniający
Jest nam smutno
Źle
Ale to tylko
Wrażenia
Bogaty ten
nasz subiektywizm
I ubogość
W empatii
Niedoceniający
Wciąż narzekając
Na wczoraj, dziś, jutro
Niedoceniający
Egoiści
Na skraju
Urwiska
Przepadłych dusz
Niedoceniający
Pseudokowale
własnego niczyjego
losu
autor
Blue
Dodano: 2013-08-16 23:13:49
Ten wiersz przeczytano 814 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Dziękuję za krytyczne spojrzenie na moje wiersze,
pomogą mi one tworzyć coś lepszego :) Pozdrawiam :)
Podobnie jak Igus.
Jeszcze tu -
Niedoceniający
Wciąż narzekając -
- coś mi zgrzyta.
Naj zawarte w puencie, wcześniej trochę mnie razi ten
agresywny zbyt ton (nawet jeśli ironia - z zasady bywa
ukryta)
Pozdrawiam
:)
niedoceniajacy powtarzajace sie w dwoch ostatnich
strofach niepotrzebne ze wzgledu na to ze piszesz w
czwartej strofie reszta to kontynuacja a takie
powtorzenie psuje efekt/
Niedoceniający
Wciąż narzekają
Na wczoraj, dziś, jutro
Egoiści
Na skraju
Urwiska
Pseudokowale
własnego niczyjego
losu
Wieje mi tu ekscentrykiem ktory postrzega swiat
inaczej niz inni/ podoba mi sie z nadajesz wierszom
taki swoisty charakter/ buziak
mówią,że świadomość przychodzi w godzinie śmierci (
inna po )