Nienawidzę być zakochana

Ty, który nie wiesz co do Ciebie czuję... ;-(

Kocham Cię niezmiernie,
Kocham Cię sercem całym
Kocham Cię nadmiernie,
Kochaniem darzę niemałym.

I choć widzę Cię codziennie,
Choć musze patrzeć na Ciebie,
Ty mnie nie kochasz – niestety,
A ja wciąż czuję się jak w niebie.

Nie lubię być zakochana,
Nie lubię tych motylków czuć.
Nie lubię myśleć o niebieskich migdałach,
Ani dreszczy na Twój widok mieć.

Nie lubię, – bo nie chcę,
Nie chcę, – bo zakochałam się w Tobie.

Patrzę na Ciebie – z innąrozmawiasz
Patrzę na Ciebie – do innej się uśmiechasz
Patrzę na Ciebie – inną obejmujesz
Patrzę na Ciebie – inną całujesz…Ał…boli!

A mnie zazdrość zżera okrutna,
Jestem tylko Twoją koleżanką, cóż…
Łzy cisną się do oczu,
Chcę Ci powiedzieć o tej miłości – nie mogę.
Nie mogę – bo nie zniszczę tej przyjaźni.

Ty mnie nie pokochasz,
Mogę porzucić złudzenia,
Porzucić wszystkie nadzieje
I moje marzenia.

Musi mi wystarczyć
Jedynie Twoja obecność.
Patrzenie na Ciebie codzienne,
Tylko,…dlaczego to musi tak boleć…?
Nienawidzę być zakochana…

---------------------------------- © Copyright by edith_k@ (Wszelkie prawa zastrzeżone)

autor

edith_k@

Napisany: 2005-05-20 Dodano: 2007-02-26 12:30:10

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie