Nieobecna

...jestem niczym...nawet mgłą...nawet wspomnieniem...

Nieobecna- choć jestem...
Pośród martwych dusz- choć żyje...
Cóż za ironia losu...
Cóż za nietakt- moje narodziny...
Czuję konieczność przeproszenia za to, że żyje...
Swój ból ukrywam bo i tak ze zrozumieniem się nie spotkam...
Tak jak i z Nim me drogi się nie złączą...
Cóż za bolesna prawda- co tak rani...

...do przepasci pozostal jeden krok... ...jutro robie krok do przodu...

autor

...::SoniA::...

Dodano: 2005-11-08 21:48:28

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie