Niepogoda
Samotność topi smutki w kawie.
W czajniku nowy kamień rośnie.
Łzy spakowane bezpowrotnie,
już tylko sen się nimi dławi.
Pierścionek nie lśni tak, jak wczoraj.
Rozczarowanym oczkiem patrzy,
bo jakże może być inaczej,
gdy wrócić nawet myśl nieskora.
Inne gazety śpią po kioskach.
Drżą niepewnością świeże daty,
a niebo płacze dzisiaj za tych,
którzy spotkali się, by rozstać.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2011-06-27 00:20:44
Ten wiersz przeczytano 1791 razy
Oddanych głosów: 82
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (54)
a niebo płacze dzisiaj za tych,
którzy spotkali się, by rozstać.
to najmocniej wzrusza
Zosieńko umiesz i potrafisz ująć słowami że czasami
brakuje słów aby napisać taki komentarz jaki powinien
być czyli adekwatny do wiersza...też napisać co się
odczuło mhmmmm a odczuło się naprawdę wielkie
poruszenie serca...Pozdrawiam serdecznie:)
wiersz przepełniony smutkiem, starannie napisany i
zrymowany, dobre przenośnie...pozdrawiam
Przepiękny wiersz. Najbardziej ujęły mnie metafory.
Dlaczego ludzie rozstają się, skoro byli ze sobą -
mieli potencjał do tego? pozdrawiam serdecznie
takie jest życie, często rani...ładny wiersz
zawsze z wielka przyjemnością do Ciebie zaglądam :) Na
duże tak, i to ech"już tylko sen się nimi dławi" chylę
czoła Zosiu :)Pozdrawiam ciepło :)
Wiersz piekny,pelen cudownych metafor.A
rozczarowane oczko pierscionka to slowny brylancik.+++
Piękny wiersz Zosiaczku. Ten smutek złóż na karb
pogody - pewnie szybko minie. Pozdrawiam serdecznie.
...wszystko musimy przeżyć co nam przynosi życie...
Piękny, świetnie napisany, czas na tomik,
poważnie:):):)
Pięknie opisany smutek...
Przepiękny wiersz!!! Właśnie takie jest życie!
Pozdrawiam
smutne i prawdziwe
Bardzo fajny wiersz, a melancholia dzisiaj leży po
mojej stronie plackiem...powodzenia