Niepogoda
Samotność topi smutki w kawie.
W czajniku nowy kamień rośnie.
Łzy spakowane bezpowrotnie,
już tylko sen się nimi dławi.
Pierścionek nie lśni tak, jak wczoraj.
Rozczarowanym oczkiem patrzy,
bo jakże może być inaczej,
gdy wrócić nawet myśl nieskora.
Inne gazety śpią po kioskach.
Drżą niepewnością świeże daty,
a niebo płacze dzisiaj za tych,
którzy spotkali się, by rozstać.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2011-06-27 00:20:44
Ten wiersz przeczytano 1792 razy
Oddanych głosów: 82
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (54)
I naszła mnie melancholia po przeczytaniu .
chciała bym tak pięknie pisać
I zapomniałam dodać,że cudowna treść wiersza,choć
przepełniona smutkiem...
Zosiu,z ogromną przyjemnością wpadam do Ciebie,by
podelektować się poezją z górnej półki...przepiękne
metafory i rymy,pozdrawiam serdecznie...
Niepogoda to niewygoda. Dosłownie i w przenośni, pod
górkę, mokro lub ukośnie.
też się zastanawiam nad sensem takich spotkań...po to
by się rozstać i cierpieć, to może lepiej byłoby
nigdy...
Mistrzostwo:))
Jest klimat, nie tylko melancholia ale i dobre
pożegnanie tego co było i się skończyło.
Piękny wiersz, ściskający za serce. Pozdrawiam :)
Piękny wiersz! Pozdrawiam.
nie lubię rozstań ,są jak zachmurzone ,płaczące niebo
,ale cóż to główny składnik życia może są po to ,by
docenić szczęście?wiersz jak zawsze zachwyca ...
Samotność i wierszy pisanie to lekarstwo na nie.Tak
pięknych wierszy!!!Pozdrawiam:)
Autorko. Dobry temat wybrałaś. I cieszę się, że o tym
napisałaś. Samotność jest bolesna. Sam dobrze o tym
wiem. Nawet rozmowy telefoniczne tylko ją pogłębiają.
Lekarstwem na to jest pisanie. Dziękuję Ci za ten
wiersz i pozdrawiam serdecznie.
Przepełniony melancholią aż do łez.Śliczny.Metafory
-super!
twój wiersz jak wołanie na pustyni....B.dobry
wiersz...