NIEPOKÓJ MIŁOŚCI
Niepokój miłości chwyta cię za gardziel Jakby miłość na zawsze miała cię w pogardzie Kpisz ze siebie i jak ogień piekieł śmiech twój się burzy Guillaume Apollinaire
NIEPOKÓJ MIŁOŚCI
Ukradkiem drobnym ściegiem
malujesz wieczorną ciszą
rękopis z płomieniem
pod spód pruję troski
uskładane zachwyty
grzeją nieobecność
zagęszczony nastrój cieniem
zamyka pamięć ciepła
deszcze wciąż spadają na
otwartą ranę
sól ziemi mówiłeś
a teraz przymusowa
w przestworzach płonie
dekompresja marzeń
zapiekłe korytarze uczuć
świecą sadzą
nawołują bliskość
czuwaniem w Tobie
zasłuchana dusza widzi
jak ciężkimi stopami
łabędzi śpiew uciszasz
budzą się miłości trzeźwe
i nie miłości dziwią
spopiel oczy w nocy
bo rosną w nich gwiazdy
roziskrzone świecą
rozdygotane pragną
jak nie śpią
one są żywe
nie ma pustych dźwięków,
namaszczone mocą emocji
gniewem zamknę nieproszona
bo zobaczysz jak płaczą
Łódź,07.07.2008 r. ula2ula
Komentarze (12)
misternie utkane uczucie
Majowe burze szybko znikają...ale gdy letnia, to
dłużej trwa, i czyni szkody z piękna igrając, tak
jakby w duszy zatrzasnął świat. Rozmowa duszy, łkanie
wśród gwiazd, jest tak skuteczne jak w fali wiatr,
który znów niebo na ziemie zepnie, aby ta miłość
została w Was.
emocje sa wyrazem uczuc, czegos co trwa, zyje,
wszystko zalezy od wybranego kierunku, najgorsza jest
bezczynnosc, brak nawiazania dialogu, wtedy jest to
jednoznaczne z wyrokiem, gdzie sprawiedliwosc zawsze
jest po stronie oskarzajacego
Sama czysta,piękna poezja....piękne metafory,akcja
i....dramatyczne zakończenie....po prostu pięknie
Poetko...
ciekawe metafory ,niebanalne .. intrygujące słowa ...
niezłe))
Nieobecność ukochanego przywołuje "pamięć ciepła".
Pierwsza zwrotka maluje nastrój tej chwili, druga jest
bardzo dramatyczna, trzecia- zwrot do "ty" lirycznego
niepokoi,a ostatnia pełna emocji. Czyżby on nie
wierzył, że te oczy potrafią płakać?
Wiersz nietuzinkowy, ubrany w metafory. Ukazujesz
wszelkiego rodzaju uczucia kobiety kochajacej, ta boi
sie o swoje uczucia, emocja rosnie do potegi dramatu.
Niesamowicie odtworzony akt strachu o milosc,
zakonczenie niestety to porazka /gniewem zamkne
nieproszona/.
masz talent dziewczyno, wielkie gratulacje i ukłony
dla Twojej poezji.
zapiekłe korytarze uczuć, ciężkimi stopami łabędzi
śpiew uciszasz, dekompresja marzeń, to piękne metafory
wiersza, lecz w nie pięknej tym razem miłości. Ale to
samo życie, nie wszystko co piękne na pozór, jest
takie cudowne. Dramaturgia wiersza dobrze przekazana.
W przestworzach płonie dekompresja marzeń, ale ciągle
jest otwarta rana, którą przypiekają słone łzy. Spójrz
w niebo, tam słoneczko dla Ciebie świeci. Ładny wiersz
z przepięknymi metaforami.
Wiersz nasiąknięty metaforami, więc trzeba się
wczytać. Piękny!
rozmowa liryczna przeradza się w dramatyczną, serce
nie sługa; a kiedy miłość puka miej serce zawsze
otwarte, życie jest tego warte.