Nieumarła

jestem w letargu myśli,
osnuta wspomnieniem czasów zamierzchłych,
między dobrem a złem odczuć,
między wolnością a niewolą sumienia

zawieszona w przestrzeni dni, unoszona wciąż
przez czyny niedokonane,
słowa niewypowiedziane,
zamknięta w mydlanej bańce nierzeczywistości

spragniona tego co mi nie dane,
przytłoczona niespełnieniem,
zatracona w szaleństwie chorych pragnień,
by móc coś zmienić

lewituję spoglądając w otchłań teraźniejszości,
snując się w niemocy uczucia,
skazana na bytowanie-
nie do końca martwa,
nie w pełni już żywa

ale na pewno sama

autor

~camino~

Dodano: 2006-12-05 16:31:45

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie