Niewinna

Leżała tam,tocząc walkę ze swoimi myślami,
na sobie miała zwiewną różową sukienkę
która wciąż pamiętała
jak ją zdarto,
pomięto
i wyrzucono w kąt.
Była samotna,ale nie sama,
ktoś z nią był.
Od miesiąca było z nią wszędzie i zawsze.
Pod sercem.
Maleństwo,które nie było niczemu winne,
ale stanowiło dowód ludzkiego okrucieństwa.
I teraz leżały tu razem.
Starsza myślała o tym, że nigdy nie pokocha,
tego co już zawsze będzie przypominało jej
o horrorze tamtej letniej nocy.
Młodsza z ufnością czekała
na decyzję ukochanej mamusi,
czy pozwoli jej żyć,
czy zamorduje ją
aby zapomnieć.

autor

memoria

Dodano: 2012-03-29 17:58:14

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie