Nieziemskie zdumienie
Już nie szukamy dziury w całym,
ani w kompletach, czy zestawach,
perfekcja tworzyw, ludzkich działań
zmierza, by zawsze była całość.
Już nie szukamy dziury w całym.
Dziś twoje spodnie mają kanty,
więc się skończyło cerowanie,
nie wspinasz się po drzewach starych.
Kto by się martwił oczkiem pończoch,
tak łatwo zmienić, nabyć nowe,
nie chodzić w portkach oberwanych,
trudno o dziury – jednym słowem.
Już nie szukamy dziury w całym...
Przytakniesz? Rzeknę ze zdumieniem
- walcząc o całość tu na ziemi,
szukamy dziury - ale w niebie.
Komentarze (53)
masz rację ... ja też nie szukam dziury w całym ... by
życie moje miało sens... idę drogą z podniesioną głową
... napotykam
ludzi niosących pomoc ... nieoczekujących za to
zapłaty ... dla nich zapłatą jest uśmiech i
odnaleziony wżycia sens...
Świetna refleksja. Niestety taka to już ludzka natura,
że doszukuje się dziury w całym. Pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz :)
Świetna refleksja, pozdrawiam :)
nieziemsko refleksyjnie
ciepło pozdrawiam :)
Nic dodać i nic ująć :) Pozdrawiam serdecznie +++
pozdrawiam serdecznie
no i zostało jeszcze Paniom w brzuchu dziury
wywiercanie
Marcepani. .dobry i mądry wiersz ..przywara ludzi ..i
koniec gdy się zbliża to ta trwoga skłania do
Boga..mam tylko nadzieję źe nie wszystkich
..pozdrawiam :)
Szukanie dziury w całym to prowokacja. Nie lubię
takich.Pozdrawiam.
Kolejny ktory mi się spiewa :-) na balladową nutę :-)
śliczny :-)
Dziura w niebie już jest, imię jej kwazar, kłaniam
się.
Dobra życiowa refleksja pokazująca wartość poglądów
względem upływu czasu.
Pozdrawiam:)
Bardzo dobry wiersz, z refleksją. To prawda, nie
szukamy dziury w sobie, lecz zawsze w kimś, a nawet w
niebie.
Pozdrawiam serdecznie.
taka już nasza tendencja narodowa
szukać dziury by się w nią schować
:))a dziury szukaj w potrzebie
ale tylko w niebie
Pozdrawiam serdecznie:))