Niezmienność wyznań

Spoglądałem na północ oczy od słońca mrużąc
Widziałem jak białą płachtą zakrywała północ
Jakże pragnąłem by płachta w sobie miała otwory
pozostawiając złotej jesieni, miejsca na amory

Zakochani w sobie obsypywali się liśćmi z topoli
Wróżyli z nich szczęście ,gdy ich nie ma to boli
Wsłuchiwali się w szelest i razem nucili melodię
Jesieni, jesieni za tobą złotą się dziś modlę

Zaległa cisza strojny inaczej stał się nasz zakątek
W nim chowaliśmy pod liście miłości wątek
Przyjdzie nam na śniegu kreślić wyznania w treści
piszę słowa, na białej płachcie, wiele ile się zmieści

Wsłuchani w pieśń białego zimnego wiatru
myślimy bezradnie o czasie przemijania
na chwilę zagubieni w nowym naszym światku
niezmienne pozostaną dla ciebie moje wyznania

Autor: slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-09-25 Dodano: 2012-10-27 06:23:32

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie