n(m)ocnych prób czekanie

dla wszystkich z ul. Gen. Dąbrowskiego

Most nad rzeką
Gdzie wody głębokie jak niebo
W mieście jednakowych blokowisk
Myśl, chwil ulotna jak obłok
Leniwie, płynie przez głowę czas

Uwalniam swe stopy spod powiek
Gdy ciemno, puste ulice – takie same w sobie
Moje kroki, ciche jak obcasów stuk, tupot Twoich kapci

Kocie łby – odcisków naga stopa pełna
Moja głowa, spuszczona jakby korona na skroni
Uwiera mnie, pustka jak przyciasne spodnie

Para niby – zakochanych obok mija
Chwila, znikają za rogiem ich dłonie i słowa
Ten sam staruszek co noc nieruchomo
W oknie, firanki wołają o powiew świeżego powietrza

Otworzę, w puszczę do siebie
Oddechu wolnego od zgiełku
Może zasnę
Moje nogi zmęczone uwalniają sen spod powiek

autor

mobieta

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2007-01-18 14:10:30

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie