Nostalgia
W tej nostalgii bez dźwięków
dzień zasypiał wiosennie,
mrok wkradał się w szczeliny
dziurawego płotu,
otrzymałam coś
czego nie potrafiłam
uchronić
bo budziły się świerszcze
w zielonym
potoku słów
i skale milczenia
autor
Donnaolmeca
Dodano: 2020-04-29 09:03:37
Ten wiersz przeczytano 685 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
duszę?
Bogactwo duszy tu odnajduję. Pięknie przedstawiłaś ❤️
Witaj.
Podoba się wiersz i ta “nostalgia”
z zapachem Liryki i ukrytych emocji.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Kilka metafor i epitetów, wszystko ciekawie brzmi,
choć ostatniego wersu nie złapałem (może źle
nastroiłem swój aparat odbiorczy). Pozdrawiam.
Ładna nostalgia, pozdrawiam ciepło.
ciekawy wieczór nadchodzi