OBAWA

Rozmyślam często nad życiem
Gdyż ono mnie zachwyca
Lecz zawsze się obawiam
Co mogą zrobić z Księżyca

Tu kiedyś lądował człowiek
Swoje podyktował prawa
Czy duże miasta zbuduje
Tam, gdzie kraterów nawał?

Czy przyjdzie taka chwila
W dziejach naszej ludzkości
Że księżyc już nie będzie
Towarzyszem miłości?

Może zabronią spoglądać
Na jasny sierp księżyca
A zakochani nie będą
Mogli się nim zachwycać

Gdy wezmą nam złoty księżyc
Przyczynę naszej radości
Kto wtedy dopomoże
Odnaleźć ślady miłości?

Nie zostawiajcie Ziemi
Nie porzucajcie swych miast
Zostawcie światło Księżyca
Piękno błyszczących gwiazd!

autor

najdusia

Napisany: 2011-08-06 Dodano: 2011-08-06 17:06:31

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie