Obcy wciąż...

Szedł po schodach
stukając obcasami
przerywajac cisze tak boleśnie
jak słońce sen o poranku

Był oczekiwanym gościem
przychodzil czesto bez zapowiedzi
Nie pukał do drzwi
Po prostu wchodził siadał przy piecu-milczał
Przywyklismy do niego wrosł w nas
jak drzewo w matke ziemie,
cichy,milczacy-nasz

Nigdy nie odpowiadał na pytania
jeden raz tylko
gdy spytałem kim jest?
nazywam sie smutek-odparł
uśmiechnał radośnie i został.

autor

Mroczny_Anioł

Napisany: 2006-08-09 Dodano: 2006-08-09 05:28:27

Ten wiersz przeczytano 371 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie