Obłęd

Bo miłość...

Wariuję.. Oddycham i..
Przestaję..
Walczę z myślami..
Z moimi myślami..
I z samą sobą też..
Gubię się na początku..
Znajduję na chwilkę..
I znów ginę..
Przechodzę Siebie..
Wchodząc w głębię..
Ale..
Tam jest mętlik jeszcze większy..
Znów ginę.. Zgubiłam siebie..
To tylko chwila..
Obłęd.. Walka z sobą..
Głęboki wdech..
i już jest po wszystkim..
Już jesteś ze mną..
Ale gdy znów Cię nie będzie..
Znów wpadnę w szpony..
W szpony obłędu..
I.. Zginę..

..to obłęd który kochamy

autor

Anastazja..

Napisany: 2005-07-17 Dodano: 2005-07-17 16:13:14

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie