obok mnie

pismem wnikającym przez skórę
jak mezuza na skos węwnętrznego ciała
można tylko odczytać pojedyncze litery
gubiąc słowa gdzieś w niepamięci

wystawione na oślepiające błyski nieba
tuż przed zmrokiem
ale przecież nie otworzyło się nad nami

dotykało spękanych warg z nadzieją
że nauczy się tych słów które w ciemności
kryłaś wilgotne w poduszkę

nawet cienie przesuwające się po ścianie
zatrzymywały na opuszkach palców
drobne resztki czerwonego lakieru
splątane włosami umierały

w ciszy tak nieznośnej że z trudem
przestawiały się wskazówki zegara
byliśmy jak ziarna przesypujące się w klepsydrze
daleko od gazet od wojen

w pokojach do których zaglądali idący ulicą
krok za krokiem obcy ludzie
a kiedy stara kobieta dotykała policzków
zamykałaś oczy

aż do bezsenności
aż do bólu
aż do bez-powiek
bez-obłoków
bez-czasu

Bereszit bara Elohim et haszszamaim weet haarec

autor

Amadeusz

Napisany: 2008-02-09 Dodano: 2008-02-09 15:00:24

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie