Obok - nie ma Ciebie.

Ciemnie, głodne chmury,
Wicher okropny i
krople dudniące w rytm zapomnienia.
Rozsądek uciekać nakazuje,
Lecz twardo stoję - jak z kamienia.

Obok - nie ma Ciebie.

Niebo przeszywa blask złoty,
choć piękny, jakże złowrogi.
I ryczy i kąsa me oczy,
Ja stoję.

A obok - nie ma Ciebie.

Strach przeżera me serce,
Strach unicestwia uczucia.

Dlaczego - nie ma tu Ciebie?

Pewnie się jutro pojawisz,
jutro wszystko naprawisz.

Lecz nie ma tu Ciebie,
kiedy mrok pochłania mą dusz!
Przekleństwem obarcza marzenia,
A jękiem zabiera wspomnienia.
Ze szczęścia obdziera i niszczy...
I niszczy wszystkie nadzieje.

Ciemność ogarnęła już wszystko,
Ryk potworny - i ogromna cisza.
Cieniami pokryta ulica.

A obok - nie ma Ciebie.

Choć jutro się znów spotkamy,
i słońce znów ujrzę w Twych oczach,
To dziś muszę jeszcze upaść.
Raz.
Jeszcze.
Upaść.

autor

niewierna_zyciu

Napisany: 2012-07-19 Dodano: 2012-08-26 00:20:52

Ten wiersz przeczytano 1489 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie