Odrodzenie
niebo chmurami zasnute
rozjaśnił
blask spadających gwiazd
wyciągnęła dłoń
by pochwycić ognisty ogon
korowód zmysłów uśpionych
tańczy wokół kręgu
dotknięcie duszy zabija
strach
pęta jej upadają do stóp
odrodzona jak feniks
tworzy
nową historię istnienia
autor
Velia
Dodano: 2005-10-09 15:51:48
Ten wiersz przeczytano 443 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.