Ogród

Dreszcze przemierzają skórę
Powodując widoczne drżenie
Lasy zamieszkują młode ptaki
Odlatujące z ziemi w głąb liści
Szukając ciepłego schronienia
Uczę się szyć nakrycia z fauny

Delektuję się herbatą z miodem
Segregując do wazonów bratki
Ocalałe rankiem przed mrozem
One domu wspomnieniem moim
Beztroskiego dzieciństwa cieniem
Każdy z nich ma siedem płatków

Jakby miały coś ważnego do powiedzenia
Opada na stolik jeden o każdej północy
Mija kolejny tydzień w rajskim ogrodzie
Pełnym ptaków i przemiennych pór roku
Latem gdy dreszcze miną idę nad rzekę
Aby policzyć kołowe kamyczki i muszelki

Co przybywają wraz z kolejnym przypływem
I drewnianą przez kogoś struganą łódką
Ile drzew wysokich zostało obnażonych
W imię kolejnej zabranej przez żniwo duszy
Zanim podejmie decyzje o zmianie ubioru
I powrocie tam skąd się wróciło

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2022-10-05 Dodano: 2022-10-05 22:22:58

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie