Okruchy Przeszłości
Okruchami przeszłości karmię swoją
duszę;
przeklętym diabłem jestem; własnoręcznie
kuszę!
Czyżbym wyrok na siebie dawno już
spisała
i z lekkim sercem komuś szczęście
oddała?
Co się stało, że w mym wnętrzu taki
chłód,
gdzie panuje dziennie znak - a jest nim
"głód"!!!
Kto mi zabrał najcenniejszą rzecz jaką
miałam?
Wszystko za nią oddam...bo nigdy się nie
bałam...
...jak zawsze kofffffffffanej dupci, tj. Pafffffffffffciowi..............
autor
Łasiczka
Dodano: 2005-04-28 18:24:22
Ten wiersz przeczytano 538 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.