Ona... Moja Pierwsza Ofiara

Moja droga nieznajoma,
Której tyle lat zdjęcie
noszę,w medalionie przy sercu

Dziewczyno o tak wielkich
Zielonych oczach nadziei.
I smutnym spojrzeniu
Istoto krucha
Jak białe szkło.

Na zielonym tle
Tkwi uparcie twój portret,
Masz około dwanastu lat.

Kwiat w twych włosach
Czerwona róża koloru łez.
Łzy są prawdziwe
Łzy są krwią.

Dziewczyno,
O gładkich rysach,
O tak słodkiej krwi.
Moja pierwsza ofiaro,
Moja pierwsza słodyczy,
Wybaczysz kiedyś mi??

autor

Włochata

Napisany: 2006-09-29 Dodano: 2006-10-25 20:43:14

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie