Osamotnienie

Gwiazdy, które zawsze mocno świeciły na niebie,
Dziś wraz ze mną oczekują Ciebie.
Księżyc, który wskazywał mi drogę do Twego domu,
Dziś nie pokazuje jej nikomu.

Siedzę sama nad jeziorem, wpatrując się w swe odbicie.
Wspominam Cię i tęsknie za Tobą skrycie.
Wiatr nagle swym podmuchem otulił mocno mnie.
Niebo, smutne wylało swe łzy na ziemię.

Przerażona biegnę do domu.
I nie chcę mówić o tym nikomu.
Nikt przecież nie zrozumie,
Że Bóg wszystko przekazać umie…

Boję się…nie mogę do tego dopuścić,
By kolejny raz bez pożegnania Cię opuścić.
Jednak Ty pierwszy to zrobiłeś
I zrozpaczoną mnie zostawiłeś.

Pisk opon, stukot zbitych szyb…
Odgłos karetki… no i Ty.
Przez głupotę zostawiłeś mnie samą,
Tajemnicą Twej śmierci owianą.

autor

Pati89

Napisany: 2007-03-16 Dodano: 2007-03-16 18:23:26

Ten wiersz przeczytano 939 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie