Pamięć i ból

Spadła twoja gwiazda
Bóg wezwał – tak trzeba.
Po złotym promieniu
wzniosłeś się do nieba.

I nic nie zabrałeś
na drogę wieczności.
Nie wziąłeś obrączki
nie chcesz już miłości.

Z mgławicy przestworzy
duch twój do mnie wraca.
Łzy już skamieniały
serce wciąż rozpacza.

Na mogile lampka
płomyk zapaliłam.
Tylko tyle mogłam
westchnienie złożyłam.

Czekaj mnie za bramą
ja przyjdę – kochanie.
Gdy los kres wyznaczy
na nasze spotkanie.

autor

Sabrina

Napisany: 2004-06-24 Dodano: 2007-05-06 17:21:03

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie