Pancerniak

Ta gruba skorupa,
co zdobi twe ciało
jest nic nie warta,
bo serca w niej mało.
Na zewnątrz uśmiech,
w środku cierpienie,
dlaczego uciskasz
to zniewolenie?
Jak mała ptaszyna,
co śpiewem raduje,
tak dusza twoja
świat oszukuje.
Gdy sen nadchodzi,
powieki przymknięte,
wszystko jest wolne,
niczym niespięte.
Na zewnątrz wojownik,
w środku kruszyna,
gniazda domownik,
męstwa lawina.
Po co udawać,
w role się wcielać,
By innym mniej dawać,
by rad nie udzielać.
To kwintesencja
właśnie jest twoja,
ta inteligencja
to twarz upiora.

autor

Bonnie

Napisany: 2014-01-27 Dodano: 2014-01-28 00:13:43

Ten wiersz przeczytano 982 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie