Pani Jesień

Przyszłaś nagle, dniem słotnym i chłodem,
By oznajmić, że pogoniłaś już lato, niebogę.
Przyszłaś w liściach zielonych i złotych,
W burzy włosów,z suszonych polnych łodyg.

Przyszłaś w sznurach korali jarzębin,
Co kroplą czerwieni, zrosiły dywan z traw przywiędłych .
Przyszłaś cichym szelestem liści zemdlonych,
Co tańcząc z wiatrem,muskały twe stopy, gościu nieproszony.

Przyszłaś świeża i młoda, tegoroczna,
W barwach świeżych, soczystych,tkniętych złotem słońca.
Przyszłaś wciąż jeszcze niechciana,
Lecz jak zwykle, zbyt szybko i nieoczekiwana.

Dajesz nam w swej łaskawości,
Dni ciepłych ofertę,
By nacieszyć oczy blaskiem słabnącym,
Ogrzać ręce, znów zziębnięte.

Pozwalasz spojrzeć raz jeszcze na nić babiego lata,
Na ostatni błękit letniego nieba,
Na lot szybki ptaka, co w pośpiechu umyka,
Czując już chłodny powiew nowego świata.

Jesieni, Jesieni ,Pani złotolica,
W swej świeżości pierwszej, zawsze nas zachwycasz.
Maluj barwą złota, burgundem żółciami,
Świat nasz jak najdłużej, a nie szarościami.

autor

elliza

Napisany: 2016-01-31 Dodano: 2016-01-31 11:19:29

Ten wiersz przeczytano 770 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie