paradoks

Dobrowolnie zamknięta
w klatce sygnałów
telefonicznych
Budując nowe
pręty z goryczy
wyczekiwania
W pajęczej sieci
ambiwalentnych uczuć
owijając się
Niewiarą,Beznadzieją,
bezpomocną Miłością...
odnajduję swój
sens życia
dla Niego
nie będąc...
nie trwając...
nie żyjąc...

....nawet nie wiem, czy kiedykolwiek uznasz, że jednak pomagam Ci żyć....

autor

issa

Napisany: 2010-02-14 Dodano: 2010-02-14 21:24:06

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie