Parki. Alejki. Liście

niechybnie dobiega końca
to nasze łąkogranie
nasze spacery
ławeczki tylko nasze

coś zaczyna się psuć,
powoli żółknie, łuszczy się
nie rośnie jak trzeba

umyka ta świeżość,
zieloność, łamią się
nasze marzenia,
huśtawki podniebne

przez chwilę jeszcze
błyskają czerwone nitki
nim całkiem zgasną,
opadną

potem uprzątnie się liście
i nastanie zima
przejrzysta i chłodna
spokojna

autor

Vanillvi

Dodano: 2008-12-17 22:38:50

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie