Pętla
Głupia pętla dnia wtórego
Choćby dwakroć śmierć łaskawic
Przerwać jej nie zdolny
Biedny król, pozłacany Pan
Obyś w prochu swoich win
Złożył oddech zapomniany
W grobach pusty złożony
Bez pieśni i czułości
Na zawsze opętany
W pętli bez końca uwiązany
autor
Kjuik
Dodano: 2021-12-18 12:47:39
Ten wiersz przeczytano 532 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Oby nie.
I choćby na chwilę- ile trwa życie najbliższych w ich
sercach być zachowanym.