Piękna

Spacerująć ostatnio dostrzegłem człowieka,
Pech chciał by była to Piękna kobieta.
I tutaj zrozumie mnie każdy facet,
Testosteron dał znać, więc rozwagę tracę.

Podszedłem do niej, już czułem jej woń,
Powiedziałem „Witaj”, chwyciłem za dłoń.
Spojrzałem w jej oczy, i już wszystko wiedziałem,
Od pierwszego wejrzenia, Piękną pokochałem.

Piękna okazała odwagę niemałą,
A przyznam, że wyglądała na bardzo nieśmiałą,
Chwyciła mnie mocno, do siebie przyciągnęła,
Usta pocałowała, ramieniem objęła.

Po chwili już Pięknej wierność przysięgałem,
„Nigdy Cie już nie opuszczę”, od niej usłyszałem.
Wtedy nie wiedziałem, że te słowa to okropność…
„Jak Cię zwą?” zapytałem, usłyszałem „Samotność”.

autor

Zygmunt

Napisany: 2008-03-23 Dodano: 2008-03-23 01:42:19

Ten wiersz przeczytano 1458 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie