Pieskie życie:(

Nie wiem jakimi słowami mogłabym złagodzic całe zło tego świata..

„Z za krat na nas spoglądają,
smutne, załzawione oczy,
wciąż nadzieję mają,

co dzień kilkanaście osób,
swoją chęć adopcji wyraża,
lecz to tylko słowa,

słowa bez pokrycia,
przez naszą znieczulicę,
umierają za życia,

w boksie stada całe,
głodne, wyleniałe,
tulą się do siebie,

by ciepło utrzymać
w mrozy duże,
skazane na siebie,

te małe i te duże,
te chore i zdrowe,
przetrwają dzięki sobie,

nikt do nich nie mówi,
nikt nie przytula,
cierpienie, brak miłości,

oto dar naszej nikczemności,
przez nas takie losy mają,
jednak wciąż nadzieję w nas pokładają…

Rozpacz w moim sercu...

autor

abigale

Dodano: 2007-01-30 16:47:59

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie