Plastikowy ja

Las rąk do odpowiedzi się zgłasza.
Bez uroku, bez sensu.
Broniąc się armaty obojętności wytaczam,
W trosce o wizerunek kolorowy się stałem.
Lecz ciemne schody pode mną.
Klauna z humoru okradłem,
Nienaturalny się stałem,
Wstydliwość rozpuście oddałem,
Żyć godnie przestałem,
Do serca samotność wlałem,
Zamknąłem oczy,
Ponownie upadłem.
Przegrałem!
Rady nie dałem!
Płakałem!
Przyszłości nie widziałem
Nadal nie widzę!
Nadal z ludzi szydzę!
Nadal sam idę.

autor

Robert Pszech

Napisany: 2005-08-17 Dodano: 2005-10-23 23:23:14

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie