Plaża

Zanim dojdziesz do plaży, już chłoniesz mój synu
„Rześki zapach” gnijących na brzegu morszczynów.
Jest w tym także woń potu, no i naturalnie
Zapach ryby smażonej z przybrzeżnych smażalni.
Ten bukiet aromatów turyści wdychają
Z lubością. Nie wiem czemu „jodem” nazywają.

Już jesteś. Ręcznik w piasku położyć byś chciał.
Nie możesz, bowiem wszędzie leżą setki ciał.
Większość tłustych, paskudnych. Lecz są ciała z marzeń,
A wszystkie z symptomami poważnych poparzeń.
Smażą się tu kobiety, smażą i faceci,
Pośród ciał tych slalomem galopują dzieci.

Każde z dzieci, niestety, albo głośno płacze,
Albo wyje, jak w walkach wrzeszczeli Apacze,
A gdy na ciebie wpadnie jakieś z owych dzieci
Krzyknie „...praszam” i dalej gdzieś przed siebie leci
Wzbijając tuman piasku, który na kanapkach
Ci ląduje, czy dzieć jest boso, czy też w klapkach.

Choć wiesz, bo na tablicy czarnej napisano,
Że woda miała dziesięć stopni dzisiaj rano,
Przedzierasz się ku morzu wśród leżących ciał.
Chcesz się kąpać, boś po to starą dętkę brał,
Lecz ci fale Bałtyku nie są dziś sądzone.
Suchy wracasz (kulejąc) na ręcznika łono.

Za to już ci nie grozi szok termiczny, bo
Prawie na samym brzegu stanąłeś na szkło.
Teraz musisz pochodzić po tej plaży deczko,
By znaleźć ratownika z podręczną apteczką.
Potem z czystym sumieniem odwiedź restaurację,
Bo właśnie zaliczyłeś kolejną atrakcję.

autor

jastrz

Napisany: 2022-08-27 Dodano: 2022-08-28 02:24:35

Ten wiersz przeczytano 1624 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie