Płomyk w dłoniach dziewczynki z...

Na spacerek z żoną idę
Nim nastanie czas kolacji
Widzę liczby zer szeregiem
Krzyczące o kumulacji

No cóż, żono - zapłacimy
Ten podatek od nadziei
Potem śmiało pomarzymy
Co się w życiu naszym zmieni

Komu pomóc trzeba będzie
W jakim domu zamieszkamy
Obraz piękny nam się jawi
Jak „Dziewczynce z zapałkami”

Tak jak jej pozwolił płomyk
Uruchomić wyobraźnię
Tak i nam kupon różowy
Nadzieję dał najwyraźniej

Lecz znowu nie te - jak zwykle
Liczby dzisiaj wydmuchano
W maszynie ze szkła i niklu
Znów do pracy trzeba rano

Zgasł nam w dłoniach płomyk mały
Tak jak w baśni Andersena
Tej dziewczynce i rozwiały
Znów na tydzień się marzenia.

autor

yanzem

Dodano: 2004-09-21 14:33:32

Ten wiersz przeczytano 603 razy

Oddanych głosów: 63

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie