Po cichu niewiążąco
Zapierać się
to jak wziąć
do ust
kryształek cukru
a mówić
że jest słony
wmawiać sobie chłód
gdy serce dusza płoną
od przedsionka
izby rozświetlone
w których
od dawna przebywasz
zaprzeczać- czyżby?
kiedy myśli zapętlone
wokół jednego imienia
nieustannie gonią
tłoczą się na ust obrzeżach
nakazują mowie wołać...
uciekać od ciebie
nadziejo zielonooka
spotykać widzieć być blisko
przysłuchiwać się rozmowie
z niej chwytać każde słowo
słowa
choćby te niesłowne
przecież
serce wybaczy wszystko
bo bezgranicznie ...
-33-
autor
Kri
Dodano: 2022-07-29 09:19:54
Ten wiersz przeczytano 1021 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Dziękuję kolejnym miłym gościom za przeczytanie,
komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)
przy słowie ´zielonooka´ już merdałem ogonkiem w sieci
- a taka byłem wolna, ciemna rybka..
Zgadzam się. Serce wybaczyć potrafi wszystko.
Tak- wybaczyć można wszystko.
Mądrze i pięknie.
Bardzo ciekawy wiersz. Po cichu, niewiążąco, nie ma
się co zapierać uczuć i czynów. To mija się z prawdą i
wszystko gmatwa i plącze.
Dziękuję miłym gościom za przeczytanie, komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)
To prawda, z podobaniem dla przekazu, pozdrawiam
ciepło.
nie uciekaj od nadziei
a stań się jej przyjacielem
pozdrawiam
Tak, miłość jest czasem ślepa, ładnie to ujęłaś w
wersach. Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj
Ostatnie wersy zwieńczeniem, ale z puenty wynika że
podmiot broni się przed miłością...
Pozdrawiam
;)
oj tak, zakochanie jest jak ślepota.
Serce potrafi wiele wybaczyć, pięknie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Niestety często miłość potrafi zauroczyć. Różowe
okulary założyć na oczy. Pozdrawiam serdecznie z
podobaniem. Życzę dnia wypełnionego życzliwością:)
Przekorność to skłonność do zaprzeczenia faktów, gdy
widzi się to co chce się widzieć nie mające nic
wspólnego z rzeczywistością.
Gdy serce kocha bezgranicznie czasem jest ślepe i
głuche i nie dopuszcza do głosu argumentów, które może
nie są wiążące ale mogą pomóc w rozwiązaniu sercowych
problemów w sferze uczuć.
Serdecznie pozdrawiam z podobaniem wiersza, choć
smutek nie napawa optymizmem.
Od tytułu po puentę - do przewidzenia
nieprzewidywalność.
Pogodnego dnia, Kri