Po płyciżnie brodzić nam przyszło

Po płyciżnie brodzić nam przyszło
obijamy się ciągle o głazy
a przed nami nieznana przyszlość
no i ciągle nam z tym nie do twarzy

Co dzień hardo krzepieni otuchą
że ruszymy wreszcie na głębię
ale najpierw niech ziści sie tutaj
to co mamy w planach codziennych

Oplecieni w tkaninę czasu
co owija nas w dni i miesiące
odkładamy wyprawę naszą
tak na chwilkę,jeszcze coś kończąc

Niby prawda,wszak się niegodzi
tak odpuszczać wszystko od razu
tylko czemu tak długo to schodzi?,
czemu glową walimy o głazy?

Moi drodzy porzućmy blizny
i te nasze twory przyziemne
trzeba dać powieść się wreszcie decyzji
i ruszajmy kochani na głębię

autor

peter12

Dodano: 2007-07-29 08:46:41

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie