po-wietrze
zewsząd przyszedł do nas... zabiera co zechce
ciut normalności z okien mieszkania
ma zbyt dużo cienia nasza wiosna
trawa zielenią zaprasza
spacerowiczów
aura jak co roku lecz nie ten sezon
rozszalała się niewybredna kosa
szerokim łukiem
kosiarza
zabiera w krainę cienia
wiosna zakwitła lękiem strachem
świat płacze zbyt dużo ma do stracenia
marionetka powietrzu oddaje
całą swoją teraźniejszość przyszłość
pustą ręką szuka pomocy żebrak człowiek
autor
mala.duza
Dodano: 2020-04-15 03:26:20
Ten wiersz przeczytano 1258 razy
Oddanych głosów: 43
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
No tak...
mocno, prawdziwie. Żebrak- człowiek.
piękna ta Wiosna jak Poezja. Pozdrawiam i kłaniam Pani
Smutno.Cała radość z tej wiosny odeszła i nie wiadomo
kiedy wróci.Pozdrawiam.
Słuszna refleksja - dużo w niej dzisiejszych klimatów.
Wiosna dwoi się i troi, żeby przypodobać się
człowiekowi.
Trudno nie zauważyć, że trawy i liście na drzewach
nabrały zieleni, choć dziś baczniej przyglądamy się
naturze.
Miłego dnia :)
Dużo w wierszu refleksji.
Fajne.
Pozdrawiam
Oo!?. U ciebie bardziej smutno niż u mnie : ) .
Zdrowia życzę .
Bardzo dobry wymowny przekaz ... człowiek w swojej
bezsilności wobec tej plagi jest marnym pyłkiem na
wietrze...
pozdrawiam serdecznie:-)
Halinko,bardzo mądre a zarazem jakże smutne strofy
kiedy wokół tyle piękna...serdeczności z życzeniami
zdrowia :)
Wirus pokazal gdzie czlowieka jest miejsce...
Bardzo wymowny wiersz na aktualny, bolesny temat.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wiosna w wersji online... Poczujmy trochę wolności,
nawet wyglądając przez okno, by później żyć pełna
piersią.
Witaj.
Tak, dziś inna wiosna i inna jej zieleń, ale jest
nadzieja we mnie, że wkrótce ta gehenna się skończy,
jeszcze trochę, cierpliwości, musimy znaleźć.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Normalność za oknem celi. Trudny czas mamy.
Pozdrawiam