Podróż

Obudziłam się
Oślepił mnie promień słońca
Jadę pociągiem
Z pod przymkniętych powiek
Obserwuję chłopca z naprzeciwka
Jest piękny, taki jasny
Rozmawiamy o życiu
Opowiedziałam wszystko
o żalu duszy
o smutku oczu
o pustce serca
Pocieszał
Mówił, że będzie dobrze,
że mnie kocha
Było tak błogo
Pociąg zatrzymał się wśród łąk
Namówił mnie
Wysiadłam, i zostałam sama
Otwotzyłam oczy
Na nocnej szafce leżał list
Wycinek z gazety
Zawiadamiał o nieszczęściu
Pociąg, katastrofa
Wszyscy zginęli, on też

Od tego czasu minęło wiele lat

autor

Dora_Pandora

Dodano: 2005-09-04 10:52:18

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie