podróż prawie sentymentalna

nie wiedzieć czemu, nie wiedzieć gdzie,
poukrywano wszystkie moje wonne dni,
dawne dni, kusząc w przerwach projekcją,
jak reklamą, w której macierzanka na palcu,
pepegi na nogach, a ciepła piana pod nosem.
z saganka, prosto od graniastej.

nie wiedzieć kiedy, nie wiedzieć jak,
pozamieniano zapachy w szybkie skojarzenia,
płytkie metafory zwykłej codzienności,
dla której biedronka, to już nie chrząszcz,
adidas stał się chorobą, a do garnka wrzucamy w sieci.
łaciata - tekturowy stwór.

nie wiedzieć kto i po co zrobił mi ten żart
i gdzie jest ten, który się teraz z niego śmieje.

tak czuję, lepiej nie wiedzieć.

Stalewo - maj 2009

autor

Wojciech J. Pelc

Napisany: 2009-05-05 Dodano: 2016-06-02 19:53:44

Ten wiersz przeczytano 937 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie