Pogodzony
Przed wspólnym zdjęciem tak często
przystaje,
w nim dwie miłości jego są zaklęte,
a chwile z nimi, wśród codziennych
zajęć,
stały się święte.
Jedyna córka, żegnali ją z żoną,
gdy na obczyznę ruszała za szczęściem,
pewni, że wróci na rodziny łono,
bo tu jej miejsce.
Matce się zmarło, sam został z tęsknotą,
córka zaprasza chętna by ugościć,
mógłby tam jechać, lecz pytanie po co
wlec stare kości?
Więc tylko sobie popatrzy na zdjęcie,
wskrzesi wspomnienia, żeby się nie
smucić,
choć ma świadomość, że żadne zaklęcie,
czasu nie wróci.
Komentarze (55)
Nic nie wróci, nawet najpiękniejszych chwil.
Bo w życiu najpiękniejsze są tylko chwile.
Pozdrawiam serdecznie:)
Ciśnie się na usta niecenzuralne słowo...Wybacz kolego
- ale i ja tego pojąć nie jestem w stanie. Czyżby
starzy ludzie z doświadczeniem życiowym, byli skazani
na przymusowa samotność? Takie wizyty to
tylko...rozstrajają nerwy. Dlatego,ze są...świętem dla
samotnego i starszego już człowieka...
Jurek
Wzruszyłeś ładnie napisane.Pozdrawiam)
Smutny a jakże piekny
Piękny, smutny...
to smutne gdy dzieci muszą zostawiać dom rodzinny
poszukując swego miejsca na ziemi na
obczyźnie....bardzo ładny wiersz :-)
pozdrawiam
Piękny wiersz
Wszystkie twoje wiersze są puękne
Pięknie, choć smutno Karacie...
Zdjęcia wyzwalają w człowieku melancholię. Ten czas i
ta tęsknota. Ładnie karacie. Pozdrawiam
Żadna najbielsza nawet magia nie wróci czsu, choćby
był tylko nadgryziony. Za to wspomnienia wracają do
nas... na gapę!
serdeczności
Nic czasu nie wróci, to prawda!
pozostają tylko fotografie i wspomnienia!
Dobrej nocy :)
smutkiem dotykasz i tęsknotą
wzruszyłem się - pozdrawiam
A mi się wydaje, że tak całkiem pogodzony nigdy nie
będzie - Pozdrawiam serdecznie
Wzruszający ładny wiersz:-) Pozdrawiam serdecznie:-)
piękny, wzruszający wiersz, pozdrawiam :)