Pokochaj...

Człowieku!
do Ciebie zwracam się
do Ciebie który tłumi w sobie uczucie
tak żywe i wciąż prawdziwe

odrzuć wszelkie zasady
obyczaje między bajki poślij
konwenanse? bzdura...

i kochaj! kochaj szalenie!
kochaj szczerze tak jak Ci serce podpowiada
i nie daj się zwieść
słuchaj się serca jak mędrca
bo tylko tędy wiedzie droga do szczęścia
kochaj z całych sił
krzycz, wyraź swą miłość!
niech świat się dowie
o Twoim uczuciu
niech zazdroszczą...
pielęgnuj ten dar, opiekuj się nim
zanim zwiędnie pod ciężarem myśli...
otwórz swe serce i podziel się...
dojrzej do czynów

niech ukochana Tobie znajdzie się w niebie
nie daj jej czekać...
pozwól niech i ona Cię pokocha
niech zazna tego ukojenia
pozwól jej żyć

bo kochać znaczy żyć...

autor

mały_książe

Napisany: 2006-02-28 Dodano: 2006-02-28 20:58:25

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie