Pokora
Gdy jesteś młody, to często wierzysz,
że Ci się wszystko w życiu należy.
Na innych patrzysz zazwyczaj z góry,
jakbyś „pozjadał wszystkie rozumy”
Myślisz, że obcy Ci będzie trud,
że zawsze będziesz jak „młody Bóg”.
Stale się z ludźmi o rację wykłócasz,
bez kompromisów swe zdanie narzucasz
A jeśli żyjesz tak do tej pory,
z pewnością brak Ci w życiu pokory.
Lecz to pokora może dać spokój,
złagodzić w Tobie wewnętrzny opór
Ona nie każe Ci się poddawać,
lecz swoją mądrość w życiu przejawiać.
Zamiast kolejnej walki o rację,
wybrać cierpliwość i akceptację
Na życie patrzeć z innego poziomu,
nie robiąc przy tym krzywdy nikomu.
Sztuką jest wiedzieć jak być „maleńkim”
aby być w życiu naprawdę WIELKIM
Kasia Januszko
autor
Kasia Januszko
Dodano: 2023-05-15 07:24:04
Ten wiersz przeczytano 477 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Generalnie - jestem na tak, 90% treści zgodne z moimi
poglądami, a np. te dwa wersy
"Zamiast kolejnej walki o rację,
wybrać cierpliwość i akceptację"
-----to nie zawsze możliwe, zdarzają się przypadki,
że zaakceptowanie zła wprost niemożliwe.
Pozostała treść wiersza - ok Z podobaniem.
Piękny . Być pokornym wobec życia to bardzo wielka
sztuka. Cieplutko pozdrawiam.
Przepiękny wiersz z mądrym przekazem.. Pozdrawiam :)
Młodość i ta jej buńczuczna pewność, że
nieśmiertelna...,
z pokorą jej nie po drodze, ale wraz z upływem czasu
wyłania się...
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
@janusze.k i pięknie to C.K. Norwid ujął….pozdrawiam
serdecznie
Poprosiłem Norwida o skomentowanie .Napisał tak:
Wiesz, kto jest wielkim? - posłuchaj mię chwilę,
Nauczę ciebie
Poznawać wielkość nie tylko w mogile,
W dziejach lub w niebie.
Wielkim jest człowiek, któremu wystarczy
Pochylić czoła,
Żeby bez włóczni w ręku i bez tarczy
Zwyciężył zgoła!
Niższym się stawszy, on Zawiść poniża,
A Zawiść w czwały
Leci i czepia mu znamiona krzyża,
Wołając: "Mały!"
I kłamie sobie, jak kłamała pierwéj,
Gdy on, z westchnieniem,
Przyjmuje sławę i niesławę - nerwy,
Prawdę - sumieniem.
Ludzie więc chlubią się, że wielkich znali,
K'temu jedynie,
Iż nie poznają się na wielkim mali
Pierwej, aż zginie.
Podobnież niedźwiedź : pierw trupa zakopie,
By dobył z trumny.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
-
Lecz to w Syberii, nie zaś w Europie
Bywa rozumnéj.
@anna Pani Anno, bardzo dziękuję za Pani aktywność i
komentarze pod każdym wierszem. Pozdrawiam serdecznie
@krzemanka bardzo dziękuję, również życzę miłego dnia
@Gorzka_kawa bardzo dziękuję, pozdrawiam serdecznie
@mamarzenka Droga do duchowości jest długa, ale to
najpiękniejsza podróż do siebie- warta wszystkiego.
Pozdrawiam serdecznie
@roselina bardzo dziękuję, pozdrawiam serdecznie
@Kazimierz Surzyn Panie Kazimierzu, bardzo dziękuję za
każdy pozytywny, wspierający komentarz. Pozdrawiam
serdecznie
Popieram przekaz. Miłego dnia:)
Mądre słowa.
Sztuką jest wiedzieć jak być „maleńkim”
aby być w życiu naprawdę WIELKIM...
Podziwiam ludzi pokornych, są na najwyższym poziomie
duchowości,dla mnie to jak wejście na Mount Everest,
możliwe ale wymagające ogromnego wysiłku...❤