Ponad czasem

Tam gdzie wolność pachnie wiosną
i gdzie rozległe zielone tereny
tam w tym gaiku pod starą sosną
przed stuleciami dwie dusze zasnęły

On kochał wolność,był jak wiatr
wciąż gnał przed siebie nieprzytomnie
z krainy bogów ogień życia skradł
i dał dziewczynie jego płomień

Ona jak ptak unosiła się nad ziemią
w skrzydła nadziei chwytała chwile
by je przytulić zanim się zmienią
i nim jej wiara utraci siłę

Nagle miłości tej nadszedł kres
nie śmierci,rozstania bali się srodze
i tam w gaiku wśród cienia drzew
przysięgli odnaleść się w życia drodze

Minęło lat wiele od ich istnienia
ziemia w ramionach skrywa stare kości
spotkali się znowu w innych wcieleniach
lecz nie odnaleźli już tamtej miłości

On nie otwiera okien swej duszy
nie wykuwa już szczęścia podkowy
nie dostrzega wokół mrocznej głuszy
a w piersi nosi mięsień sercowy

Ona wciąż szuka nie wiedząc czego
bo nie wnika w siebie głęboko
zamknęła wrota do serca swego
i nie wzlata już hen ku obłokom

Jakże okrutna zemsta bogów z przeszłosci
bo skradli kochankom serca tuż u bram miłości.

autor

ferbiana

Dodano: 2012-03-08 22:51:08

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie