Pora cudów
Bije północ. To właśnie pora jest
właściwa
By w kalendarzu datę o jeden dzień
zmienić.
A poza tym czar jakiś na świat właśnie
spływa,
Jakieś dziwne postacie snują się po
ziemi.
Gdzieś w grobowej kaplicy krypta się
otwiera,
Z trumny wieko obite dawno zblakłym
kirem
Zsuwa się. I ktoś wstaje z grobu właśnie
teraz.
Za dnia był nieboszczykiem, teraz jest
wampirem.
Gdzieś ektoplazma krzepnie z wolna w
ludzkie ciało,
Bo się upiorny pokaz właśnie rozpoczyna.
Mgła będzie złym komturem, albo damą
białą
I będzie snuć się nocą po zamku ruinach.
W Sopocie, gdy dwanaście uderzeń
wydzwania
Chronometr na ratuszu, wszyscy wiedzą, że
ja
Raptem dostaję dziwnej pasji rymowania,
Która mija, gdy wierszyk już wrzucę na
beja.
autor
jastrz
Dodano: 2023-10-28 07:49:24
Ten wiersz przeczytano 811 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Witam,
nareszcie się odkryłeś...
Stąd ta plodność.
Tekst fajny, z pomysłem i humorem/+/.
Pozdrawiam.
Zatem dzisiaj po polnocy,
nowy wierszy tutaj wkroczy. :)))
Mnie się podoba...
Pozdrawiam serdecznie Michale:)
oj coś przed czasem stał się ten cud rymowania, czyż
nie widzisz Panie, że jeszcze nie ma godziny 0:0
:)) Owocnej północy:)
życzę autorowi, żeby "Pora cudów" nigdy się nie
skończyła.
(+)
Fajne!
A mnie najlepiej idzie rankiem.
Swietny z humorkuem.. Zdrowka zycze Michale ;)
Bardzo fajny. Pozdrawiam.
Świetne, z humorem i dystansem plus rewelacyjne i
zaskakujące zakończenie. Pozdrawiam
Bardzo fajny, z zaskakującym zakończeniem :))
Pozdrawiam
Bej wypada z dużej litery bo to imię własne
Kolejny świetny wiersz!
A pasja mija, żeby zaraz wrócić. I tak w kółko :)
Ostatnia strofka rozbawiła.
/z wolna/
fajny! Wywołał najpierw strach, potem uśmiech.