Porzucona przez macho

zainspirowałam się częściowo porównaniami pewnej młodej poetki..pozdrawiam ją serdeczne:*

Opalony macho za mną podąża
Na koniu niewiarygodnie białym
W licznych rozterkach mnie pogrąża
Być może kocha mnie sercem całym...

Trwa w swym męskim postanowieniu:
Zdobyć białogłową różę wśród szkodników
W tym zepsutym genetycznie otoczeniu
Pełnym miłości barwników...

I ja wtedy głupia uległam
Opętana jego iście rycerskim wdziękiem
Pod jego skreatynowanymi ramionami poległam
Bo nie napawał mnie wtedy lękiem...

Ta miłość kwitła we mnie
W nim też by się wydawało
Lecz ma nadzieja wzbudzona daremnie
Bo to powoli wygasało...

Znów sama jak zawsze zostałam
Jak w teatrze świata marionetka
Niejedną noc przepłakałam
Taka to życia ruletka...

Jednak jedno wyniosłam z tej przygody
Nigdy więcej cwaniaka w czarnej becie
Obiecującego miłość i nagrody
Udającego księcia w złotej karecie...

Takiemu jednemu gościowi....

autor

Justysia:)

Dodano: 2007-01-02 22:05:34

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie