Postać w lustrze
postać w lustrze
niewątpliwie jest kobietą
dwudziestokilkuletnią
z rysami wyraźnie wyostrzonymi dumnym
realizmem
w błękicie jej oczu szaleją oceany
we włosach ma cztery wiatry
wargi czerwieńsze od krwi
kobieta istnieje
nie można jednak stwierdzić
czy na pewno żyje
choć lustro zaparowane
jej intensywnym oddechem
kobieta kochała
mocno i zachłannie
wiem to i widzę
kiedyś niedawno kochała
ale miłość zrzuca
z gwiazd na ziemię
autor
AmaranthGirl
Dodano: 2010-12-31 16:08:49
Ten wiersz przeczytano 647 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Najbardziej podobają mi się 2 ostatnie wersy... :)
Przemówiły do mnie krzykiem wymownego szeptu... :)
Tak ,ładny ten wiersz i bardzo ludzki w odczuciu choć
sięga do gwiazd,mówi o ludzkim cierpieniu.Ten dystans
daje mu smaku,jedyne co mnie ciut razi to powtorzenie
w drugiej zwrotce ma ,opusc ma w ostanim wersie tej
zwrotki a brzmi zupełnie ładneij,pozdrawiam i
szczęśliwego Nowego Roku))
Bardzo ciekawy wiersz, jej opis niesamowicie mi się
spodobał, coś w nim jest :) +
Bardzo ładny wiersz. Jednak, jak dla mnie ma za duży
dystans do autora. Ale co ja tam mogę wiedzieć... Mam
12 lat...
Zapraszam na mój profili proszę o przeczytanie
wierszy...