Powietrzem tyś

Zaufanie jest fundamentem miłości, bez którego tak naprwde nie ma uczucia...

Siedzę na ławce i patrzę przed siebie....
Wsłuchuję w serce co bije dla Ciebie....
Nawet i silny wiatr zagłuszyć nie może go...
Tylko czy mam słuchać się właśnie jego...
Czy pójść bólu i cierpienia wyboistą drogą...
Czy narazić się na wiedźmę uczuć ważnych srogą....
Na zazdrość....
Przecież wtedy już w mym sercu na zawsze pozostanie złość...
I taki wielki żal...
Że nie zniosę go
I nie pomoże przyjaznych słówek ciepły szal...
Nie pomoże widok kwitnącego bzu
Ani nadzieja spokojnego snu....
Bo w nim już zawsze będziesz tylko Ty...
Twoje oczy i usta....
Twe ramiona i głos....
A jak odejdziesz to będzie to jakby żałobna chusta....
Przysłoniła mi cały kolorowy świat....
To tak jakby nagle w sercu ogień zgasł....
Jakby nie zapłonąć na nowo miał już żar...
Bo przysłonił go wielki nienawiści gar....
Zgasił raz na zawsze....
Zgasił jak ja zgaszę....
Duszę swą....
Co żyła tylko Tobą!!
Tylko Tobie dała miłość...
Obiecała do ostatniego w oczach blasku... wierność!!
A teraz nie może ogarnąć już...
Tego w sercu wrzasku!!
To Tobą oddycham......
I jak kwiat bez wody usycham
Gdy nie ma Cię....
Jesteś moim tlenem....
Całym jesteś mną....
Więc proszę nie rań teraz mnie....
Nie pozwól bym aż tak zakochała się...
Żeby miłość stała się bezlitosna grą....

autor

Klemcia

Dodano: 2006-07-13 10:41:49

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie