powiew prawdy
bał się wrócić w głąb siebie
powrót oznaczałby spotkanie
ze znajomym samotnym człowiekiem
któremu z niebieskich oczu
wypływa smutek
ściekając godzinami
umiera
niewiele ma do zaoferowania
oprócz styranego życia
doszczętnie upokorzony
w morzu łez
odpiera atak z zewnątrz
doceniając wartość
jednego dnia
autor
Vita in deserto
Dodano: 2014-03-17 14:03:44
Ten wiersz przeczytano 1438 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
To trudne spojrzeć w głąb siebie!
Pozdrawiam serdecznie:)
są zdrowsze prawdy ale ładne
Jakże smutny wiersz, aż krzyczy samotność!
Pozdrawiam:-)
Piękny wiersz, zatrzymuje. Pozdrawiam bardzo
serdecznie
Smutny Twój wiersz, ale jakże prawdziwy.
Wokół nas, jest tyle "krzyczącej bezgłośnie
samotności"
Pozdrawiam, życząc spokojnej nocy:)
pełen smutku i boleści ale niestety
tracimy kiedy....
ale nie myślmy o tym cieczmy się tym co dziś -
pozdrawiam
Bolesna prawda, treść zatrzymuje, zastanawia.
Boli, oj boli - trudno komentować.
Pozdrawiam serdecznie.
Byłam tu już, ale wracam, bo wiersz zatrzymuje.
Zrozumienie prawdy o sobie... Wszystkim by się
przydało. Pozdrawiam :)
Cóż stary Człowiek, takie jest życie każdego z Nas. Na
starość smutek i łza. Pozdrawiam
Zakończenie pełne tajemnicy; o jaki to dzień chodzi?
Narodziny, dzień spotkania z innym człowiekiem, dzień
rozstania.. igrasz z czytelnikiem.
Pozdrawiam;)
Smutno. Bedzie lepiej:)
Pozdrawiam:)
niewiele - bez spacji
Smutne to...
a niech to zakop ten głęboki smutek , pozdrawaim
dobry wiersz taka wiwisekcja samego siebie bardzo
potrzebna pozdrawiam