Pożegnanie

Spójrz za siebie

Pojąć nie zdołam,
zrozumieć nie potrafię.
Dlaczego nie ma cię,
gdzieś zagubiłeś się.
Dlaczego straciłeś mnie ?


Pozostały puste słowa twe,
zranione serce me.
Gdzie jesteś ?
Wołam cię...
Daleko w oddali gdzieś..
przezroczysta postać twa.
Gdzie jesteś ?

Samotna dusza ma,
zranione serce me,
wspólne marzenia odeszły w dal...
Pozostały tylko wspólne krzyki.
wzajemne żądania i żale,
nie prowadzące do konsensusu wcale.

Rozsypany domek z kart,
stłuczona porcelana marzeń,
popękane pragnienia radości
brak w nas wiecznej miłości.

Złamane przysięgi duszy i wiary,
zdmuchnięta świeczka życia,
tak jakby prysły czary...
Życie puste, szare za mgłą.

Upadły Anioł dopadł duszy mej,
ogarnął żar bólu i rozpaczy.
Wzbudzając we mnie,
ogień nienawiści..

Pozostało pożegnać się,
rozstać się na zawsze,
przykryć serce swe..
na wieki...
Odejść..
I rzucić się w ramiona sprawiedliwej
śmierci...
Pożegnać czas..

autor

Beatris

Napisany: 2007-12-25 Dodano: 2007-12-26 12:43:59

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie