Pożegnanie z Bejem Sonet

Jeżeli sonet ten czytacie to znaczy że czytacie mój wiersz ostatni.

Gdy wstępuje się w ciszę milkną usta drżące
ból się wolno rozmywa w oparach morfiny
bliscy kryć się starają zrozpaczone miny
i swe smutne spojrzenia w bok uciekające

Nie ma światła w tunelu i kostuchy z kosą
żaden Charon na Styksie w swej łodzi nie czeka
a jednak coś się kończy, wycieka z człowieka
gdy się w chmurach wędruje w sinej mgle na boso

Tyle razy pytałem dlaczego ja właśnie
uchwyciłem się życia rękoma obiema
wiem że oczy się zamkną, zwyczajnie się zaśnie

i że ponoć raj gdzieś tam to dla głupców ściema
w duszy coś się wypali, jak knot świecy zgaśnie
zaś wnuczka wers dopisze że Sochy już nie ma.

Dziadek odszedł dziś nad ranem ze swoimi wierszami. Już nie przeczytamy jego sonetów...

autor

Socha

Napisany: 2017-09-03 Dodano: 2017-09-03 10:11:06

Ten wiersz przeczytano 2832 razy

Oddanych głosów: 62

Rodzaj Sonet Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie