Późnojesienny
Daleko od ciebie, Miła
robię się późnojesienny
pochmurnieję ze smutku
i listopadowe mam myśli
Poranki mnie straszą
niepewności przymrozkiem
że może tylko się śniłaś
i na jawie już nie ziścisz
Tęsknota w sercu szeleści
jakby północnym chłodem wiatru
z zeschłych liści zbudzona
grudniowym raniąc nastrojem
I tylko ciepło twoich słów
chociaż słyszanych z daleka
nie pozwala zapomnieć
że na pewno przyjdzie wiosna
autor
zaklinacz
Dodano: 2012-12-06 07:12:55
Ten wiersz przeczytano 618 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
romantycznie wyzwalasz mysli aby pogiegły
za glosem serca
Pięknie, lekko, zwiewnie i romantycznie... W ciepłym,
intymnym klimacie... Bardzo do mnie przemawia:-)
Pięknie,romantycznie...Pozdrawiam:)
pięknie i z nadzieją :-) podoba mi się :-)
Osobiście preferuję rymowane, ale ten mnie urzekł
jesienią, zimą i wiosną - nadzieją. I poetyckim
,,późnojesiennym,,. :)
Bardzo ładna późnojesienna tęsknota. Miłego dnia.
Bardzo ładny, ciepły wiersz, przepełniony nadzieją.
Ładnie.